[ad_1]
l แก่ตามๆ กันมา ตายตามๆ กันไป l
ชีวิตมันมีเวลาชีวิตที่จำกัด และทุกคนก็ “แก่ตามๆ กันมา และตายตามๆ กันไป” เป็นสัจธรรมที่จริงแท้ เป็นความเสมอภาคถ้วนหน้า และเป็นภราดรภาพที่ทุกคนรู้สึกถึงความเป็นพี่น้องได้อย่างแท้จริง
บางทีความคึกคะนองก็ไม่ใช่เรื่องของพวกวัยรุ่น แต่มันเป็นของคนที่ไม่รู้จักธรรมชาติว่าชีวิตมันมีเวลา ชีวิตมันไม่ได้สนุกนาน ความมันส์ความสะใจไม่ช้ามันก็จากไป
บางทีความเกลียดฝังใจและความแค้นฝังหุ่น เป็นเรื่องของคนที่ไม่ได้ตระหนักว่า พวกเราล้วนแต่ทยอยเกิดกันมา แก่ตามๆ กันขึ้นมา แล้วตายไปทีละคนสองคน จนสุดท้ายไม่เหลือสักคนให้เกลียดชัง
บางทีการยุ่งแต่กับเรื่องความสวยความงามของตัวเอง ความวุ่นวายอยู่กับเรื่องเกียรติยศ ตำแหน่งและชื่อเสียง ก็เป็นเรื่องของคนที่แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่า 10 ปี มันแป๊บเดียว …
บางทีพวกเราทุกคนก็ต้องหมั่นฝึกให้ชีวิตมันเศร้าบ่อยๆ (เป็นความเศร้าในแบบมีสติและมีความปิติอยู่ในนั้น ไม่ใช่ความเศร้าแบบเสียใจและหมดหวัง) เพราะความจริงของชีวิตนั้นมันเศร้ามากๆ เราทุกคนที่เกิดมา ทั้งที่ได้มารู้จักกันและที่ไม่รู้จักกัน ต่างอยู่ภายใต้สัจธรรมเดียวกัน … แก่ตามๆ กันมา ตายตามๆ กันไป
|อัล อัค|
[ad_2]
Source (แหล่งอ้างอิง)
