I อย่าให้ศาสนามีแต่เรื่องการตำหนิ l
เราต้องฝึกมองชีวิตผู้คนให้เห็นเงื่อนไขที่หลากหลายของชีวิตแต่ละคน เน้นการพูดที่สร้างสรรค์ ให้เห็นถึงโลกที่เมตตาของพระผู้เป็นเจ้า และต้องยึดหลักการที่จะนำเสนอคำสอนที่ให้กำลังใจจะต้องมาก่อนและถูกตอกย้ำก่อนคำสอนที่เป็นเชิงว่ากล่าวและตำหนิ
เราควรพูดถึงละหมาดในแง่การสร้างจิตใจให้สงบด้วยการซิกรฺ ในมุมของการเป็นสายธารชำระล้าง เป็นกระบวนการผสานระหว่างจิตวิญญาณภายในกับการสร้างสังคมที่เข้มแข็ง อย่างที่ท่านนบีเคยพูด … นานๆ ครั้ง เราจึงค่อยยกหลักฐานที่กล่าวโทษของคนที่ละเลยในเรื่องนี้เข้ามาแทรกบ้างเป็นระยะๆ
เราควรเพ่งหาอายะฮฺหรือหะดีษ และคำสอนต่างๆ หรือคำกล่าวของอุละมาอฺ ที่เป็นไปอย่างให้กำลังใจ เป็นปรัชญาที่ดีงามของชีวิต เป็นความสร้างสรรค์ต่อชีวิตที่ดีงาม… ก่อนที่จะแทรกบ้างด้วยตัวบทที่ชี้ให้เห็นอันตรายและโทษทัณฑ์ของการห่างไกลจากคำสอน
อย่าให้ศาสนามีแต่เรื่องตำหนิ ตำหนิ และตำหนิ แต่จงทำให้ศาสนามีแต่เรื่องกำลังใจ การเพิ่มพลัง การชำระล้าง ให้ศาสนาเต็มไปด้วยคำว่า “ฟะลาหฺ”(การบรรลุผลสำเร็จ) คำว่า “ฏูบา” (ความดีงาม,ต้นไม้แห่งสวรรค์) นานๆ ครั้งเราจะแทรกกับคำว่า “คุสรฺ”(ความขาดทุน) “วัยลฺ” (ความวิบัติ) เพื่อให้ตระหนักถึงคุณค่าของความสำเร็จและความดีงามที่จะตามมา จงอย่าไปทำให้ศาสนามีแต่เรื่องเอาแต่ตำหนิผู้คน
|อัล อัค|
The post I อย่าให้ศาสนามีแต่เรื่องการตำหนิ l
เราต้องฝึกมองชีวิตผู้คนให้เห็นเงื่อนไขที่หล… appeared first on Adam Mideng.
